Cisco Tei301w to zaawansowany router WiFi, który zapewnia zaawansowaną obsługę sieci LAN i WAN. Może on zarządzać i monitorować sieć, umożliwiając zarządzanie zasobami sieci i zasobami użytkowników. Cisco Tei301w oferuje wiele przypadków użycia, w tym wsparcie dla sieci bezprzewodowych, sieci LAN, usług przesyłania strumieniowego, łączności VoIP i kontroli dostępu. Dzięki zintegrowanym funkcjom sieciowym, takim jak IPv4 i IPv6, Cisco Tei301w jest w stanie szybko i skutecznie łączyć użytkowników z siecią i usługami. Ponadto, router wyposażony jest w funkcje zabezpieczeń, które zapewniają ochronę sieci i użytkownikom bezpieczeństwo.
Ostatnia aktualizacja: Przypadki użycia Cisco Tei301w
Przypadek użycia jako opis sekwencji interakcji
Przypadki użycia (use case) są opisami sekwencji interakcji, jakie zachodzą między systemem a aktorem, gdzie ważne jest, by aktor osiągnął wyznaczony cel, jak np. zmienił dane profilowe w sklepie internetowym.
Zobrazujmy to na prostym przykładzie. Wyobraźmy sobie, że wchodzimy na stronę księgarni internetowej, ale okazuje się, że nasze dane profilowe nie są już aktualne, bo zmieniliśmy adres zamieszkania. Przypadkiem użycia będzie więc zmiana danych profilowych.
Use case – przykład
Przypadek użycia będzie wyglądał następująco:
„Księgarnia – zaktualizuj profil klienta”.
Czy wiesz, że...
Use case, czyli przypadek użycia, bywa często mylony z opowieściami (historyjkami/historiami) użytkownika. Różnica jest tymczasem prosta: opowieści użytkownika wykraczają poza wskazanie celu, do którego zmierza użytkownik. Opisują bowiem także motywacje, które stoją za celem.
Dla przykładu:
„Jako klient chcę zaktualizować mój profil, dzięki czemu przyszłe zakupy będą przychodzić pod mój nowy adres zamieszkania”.
Przypadki użycia vs User Story
Gdy mamy do czynienia z przypadkami użycia, analityk biznesowy podejmuje współpracę z użytkownikami.
Jest wówczas w stanie przekonać się, jak wyobrażają sobie oni dialog z systemem, którego zadanie to realizacja konkretnego celu. Zebrane dane pozwalają nadać konkretną strukturę, która będzie zgodna z szablonem użycia.
Przypadek użycia pozwoli stwierdzić, jakie wymagania funkcjonalne powinni wziąć pod uwagę programiści. Zadaniem testera będzie natomiast sprawdzenie, czy określony przypadek został prawidłowo wdrożony.
Pamiętajmy jednak, że przypadek użycia nie powinien określać szczegółów dotyczących projektu, gdyż jego celem jest skupienie się na wyobrażeniach użytkownika. Dzięki przypadkom użycia pokażemy uczestnikom projektu strukturę i kontekst.
Z kolei w przypadku testów akceptacyjnych zespoły zwinne skupiają się na opracowaniu user stories. Takie testy pozwalają dowiedzieć się, na ile udało się sprostać wymaganiom, które postawił przed nami użytkownik.
Dużym plusem takich testów jest to, że odbywają się one już na wczesnym etapie prac.
Lecz gdy mowa o cechach wspólnych przypadków użycia i opowieści użytkownika, warto przede wszystkim zwrócić uwagę, że use cases i opowieści użytkowników skupiają się na tym, co chce osiągnąć użytkownik, a nie na tym, co według ich wyobrażenia powinien zrobić system.
Jeśli chodzi o obie metody, naszym zadaniem jest opisanie zadań, które użytkownicy będą musieli wykonać w systemie (albo zidentyfikowanie interakcji na linii użytkownik-system).
W czym pomocne są przypadki użycia?
Programiści nie implementują wymagań biznesowych, czy wymagań użytkowników. To co kodują to wymagania funkcjonalne i pozafunkcjonalne programu.
Nie mniej niemozliwe jest stworzenie wymagań funkcjonalnych bez poznania potrzeb użytkowników i wymagań biznesu.
Przypadki użycia opisują interakcję użytkownika oprogramowania z punktu widzenia użytkownika, tj. od strony widocznych zachowań systemu. Zaś wymagania funkcjonalne wynikają z wymagań przypadków użycia i opisują określone elementy zachowań systemu.
Prawidłowo sformułowane przypadki użycia są niezbędne do opracowania specyfikacji wymagań oprogramowania, która w efekcie zawiera zarówno wymagania funkcjonalne, jak i pozafunkcjonalne.
Co więcej, przypadki użycia dają wytyczne do projektowania interfejsu użytkownika. Ponadto każdy przypadek użycia jest pomocny przy testach akceptacyjnych.
Spis przypadków użycia pozwola wstępnie oszacować czas wdrożenia oprogramowania, gdyż ich opis pozwala zrozumieć złożoność systemu.
Prace nad przypadkami użycia
Wyżej wspomnieliśmy o diagramach przypadków użycia. Warto przyjrzeć im się dokładniej, gdyż pozwalają one na prezentację funkcjonalności systemu wraz z jego otoczeniem.
Diagram pozwala na graficzne zaprezentowanie własności systemu z uwzględnieniem tego, jakie funkcjonalności są widziane po stronie użytkownika. Pozwala to na przedstawienie usług, które są widoczne na zewnątrz systemu.
Diagram składa się z wymagań funkcjonalnych i otoczenia, w którym znajduje się system. Diagram to swego rodzaju agregat funkcji usług, które wykonuje system.
Poza prezentacją specyfikacji pozwala także zidentyfikować funkcjonalności oraz weryfikować postępy w modelowaniu i implementacji.
Dodajmy, że jego zaletą jest także to, że wspomaga komunikację między uczestnikami projektu.
Diagram pozwala na określenie wymagań stawianych systemowi, a więc to, co system ma robić z punktu widzenia jego otoczenia. Zapewnia również określenie granic systemu, tj. otoczenia i elementów, które wchodzą z nim w interakcję.
Podstawowe zastosowania diagramu to, po pierwsze, określanie i doprecyzowanie funkcji systemu — przypadki użycia wymuszają zwykle nowe wymagania.
Po drugie, komunikacja z klientami — prostota nazw i intuicyjność powodują, że diagramy przypadków użycia są dobrym sposobem porozumiewania się projektantów z przyszłymi użytkownikami systemu.
Dochodzi do tego jeszcze generowanie przypadków testowych — opis danego przypadku użycia może zasugerować sposoby testowania, a także konkretne dane testowe i lepsze zrozumienie różnych scenariuszy wykorzystania systemu.
Dzięki diagramom zapewniamy sobie lepsze porozumiewanie się projektantów systemu oraz jego przyszłych użytkowników.
Kiedy sprawdzą się zarówno przypadki użycia, jak i user story?
Zarówno przypadki użycia, jak i opowieści użytkownika są ważną częścią procesu projektowania każdego oprogramowania. Są niezbędne w aplikacjach webowych, aplikacjach mobilnych, czy usługach oferowanych w modelu subskrypcyjnych.
Pomogą przy tworzeniu stron internetowych. Wszędzie tam, gdzie oprogramowanie ma komus posłużyć, niezbędne jest dowiedzenie się, co program ma robić, aby spełniał on potrzeby użytkownika.
Aktor w przypadkach użycia jest ważny
Gdy mowa o przypadku użycia, często przewijającym się pojęciem jest tzw. aktor. Chodzi o rolę, którą pełni użytkownik w stosunku do systemu, jak i przypadków użycia. Wiąże się to z tym, że każdy użytkownik realizuje pewien scenariusz użycia.
Przypadek użycia to zbiór powiązanych ze sobą scenariuszy użycia, a scenariusz to określona realizacja przypadku użycia.
Aktora należy pojmować także jako zbiór ról odgrywanych przez użytkowników. Owe role odgrywane są przez użytkowników przypadku użycia podczas interakcji z tym przypadkiem.
Kluczowe jest to, by aktor pełnił określoną funkcję wobec systemu i przypadku użycia, którego używa. Co ważne, aktor nie jest częścią systemu, tylko znajduje się niejako „na zewnątrz” i musi być w interakcji chociaż z jednym przypadkiem użycia.
Aktor i system w przypadkach użycia
- Aktor to pewna rola w stosunku do systemu.
- Aktor nie zawsze oznacza konkretną osobę fizyczną — jedna osoba może logować się do systemu jako użytkownik, a innym razem jako administrator.
- Aktor może reprezentować całą grupę fizyczną użytkowników systemu.
- Aktorzy nie zawsze są aktywni — przykład to aktor, który zatwierdza przelew bankowy.
Jak pisać przypadki użycia?
Należy uważać z pisaniem zbyt wielu przypadków użycia. Lepiej nie pisać odrębnego przypadku użycia dla każdego możliwego scenariusza.
Minimalizm jest także ważny, gdy opisujemy przypadek użycia — w grę nie wchodzi kilkustronicowy opis. Przepływ nie powinien liczyć więcej niż 10 lub 15 kroków.
Prosty przykład: powinniśmy pisać „System umożliwia dokonanie wyboru” zamiast „System wyświetla listę rozwijaną”.
Chodzi więc o to, że przypadki użycia powinny skupiać się na tym, co chcą osiągnąć użytkownicy, a nie na wyglądzie ekranów. Unikajmy także zamieszczania definicji danych w przypadkach użycia.
Ostatnia wskazówka, o której warto pamiętać, dotyczy przypadków użycia, których nie rozumieją użytkownicy. Ważne jest pisanie przypadków użycia z perspektywy użytkownika, nie zaś z punktu widzenia systemu.
Przypadki użycia powinny być tak proste jak to tylko możliwe, dlatego możemy poprosić użytkowników, by je ocenili.
Przypadek użycia — historia i podsumowanie
Przypadkiem użycia (use case) nazwiemy sekwencje operacji wykonywanych przez system. Ich inicjatorem jest aktor, który jest pewną abstrakcją — użytkownikiem, któremu w danym momencie zostaje przypisana konkretna rola.
Use case z jednej strony modeluje oczekiwane zachowanie systemu wobec aktora, ale z drugiej nie precyzuje sposobu realizacji tego zachowania.
Za przypadkiem użycia idzie cel, a sam przypadek użycia opisuje zazwyczaj dłuższy proces.
Dodajmy, że nazwa przypadku użycia zazwyczaj zawiera rzeczownik, określając cel uaktywnienia przypadku, który jest poprzedzony czasownikiem opisującym rodzaj aktywności.
W wypadku prac nad przypadkiem użycia definiujemy jego dokumentację. Pomocne są rysunki lub makieta interfejsu użytkownika, która pozwala na łatwiejsze stworzenie opisu danego przypadku.
Możemy też zaproponować wspomniany już diagram czynności (nazywany czasem diagramem aktywności), który w języku UML służy do modelowania czynności i zakresu odpowiedzialności elementów lub użytkowników systemu.
UML (Unified Modeling Language – zunifikowany język modelowania) to pół-formalny język wykorzystywany do modelowania różnego rodzaju systemów. Jego autorami są Grady Boocha, Jamesa Rumbaugha i Ivara Jacobson, obecnie zaś rozwija go Object Management Group.
Warto w tym miejscu wspomnieć o początkach przypadków użycia, które przypadają na 1986 rok. To właśnie wtedy Ivar Jacobson, informatyk zaangażowany w tworzenie Unified Modeling Language (UML) oraz Rational Unified Process (RUP), opisał technikę do specyfikowania przypadków użycia.
Choć pamiętajmy, że początkowo używał on określeń scenariusz użytkowania (usage scenarios) i przypadki użytkowania (usage case). Już w latach 90. przypadki użycia stały się powszechnie stosowanym sposobem opisu wymagań funkcjonalnych.
Przypadki użycia (podobnie zresztą jak opowieści użytkowników — user stories) są podstawą wdrażania oprogramowania, które odpowie na potrzeby użytkowników.
Zastosowanie przypadków użycia pozwala nas uchronić przed stworzeniem software'u, które wcale nie spełni oczekiwań użytkowników.
Nie mając odpowiedniej wiedzy, bardzo łatwo przeoczyć zaimplementowanie najważniejszych funkcji, a także dodać zbędne funkcjonalności. Poza tym za sprawą przypadków użycia spełnimy wymagania biznesowe.
W procesie prac nad designem produktu i przypadkami użycia musimy poznać dokładnie naszego użytkownika. W tym pomaga tworzenie person.
Pod pojęciem persony rozumiemy reprezentację użytkownika (klienta).
Daje to możliwość tworzenia produktu cyfrowego nie tylko dla swojej firmy, ale w odpowiedzi na potrzebę rynku, a co za tym idzie - pozyskiwania trafficu przez internet i stworzenie lejka sprzedażowego. Więcej o lejku sprzedażowym przeczytacie w naszym artykule.
Diagram przypadków użycia jest behawioralnym typem diagramu UML i jest często używany do analizy różnych systemów. Umożliwiają one wizualizację różnych typów ról w systemie i ich interakcji z systemem. Ten samouczek dotyczący diagramów przypadków użycia obejmuje następujące tematy i pomaga w lepszym tworzeniu przypadków użycia.
- Znaczenie diagramy użycia
- Użyj obiektów diagramu przypadku
- Wytyczne diagramu przypadków użycia
- Relacje w diagramach przypadków użycia
- Jak tworzyć wykresy przypadków użytkowych ( z przykładami)
- Identyfikacja aktorów
- Identyfikowanie przypadków użycia
- Kiedy używać opcji „Uwzględnij”
- Jak używać uogólnień
- Kiedy używać “Extend”
Znaczenie diagramy użycia
Jak wspomniano wcześniej, schematy przypadków są wykorzystywane do zebrania wymagań eksploatacyjnych systemu. W zależności od potrzeb można wykorzystać te dane na różne sposoby. Poniżej przedstawiono kilka sposobów ich wykorzystania.
Użyj obiektów diagramu przypadku
Diagramy przypadków użycia składają się z 4 obiektów.
Obiekty te zostały dokładniej opisane poniżej.
Aktor
Aktorem na diagramu przypadku jest dowolny podmiot, który pełni rolę w danym systemie. Może to być osoba, organizacja lub zewnętrzny system i zazwyczaj rysowane jak szkielet przedstawiony poniżej.
Przypadek użycia
Przypadek użycia reprezentuje funkcję lub działanie w systemie. Jest on narysowany jako owal i nazwany za pomocą funkcji.
System
System służy do zdefiniowania zakresu przypadku użycia i jest rysowany jako prostokąt. Jest to element opcjonalny, ale przydatny podczas wizualizacji dużych systemów. Na przykład, możesz utworzyć wszystkie przypadki użycia, a następnie użyć obiektu systemowego do zdefiniowania zakresu objętego Twoim projektem. Możesz nawet użyć go do pokazania różnych obszarów objętych różnymi wydaniami. com/blog/wp-content/uploads/2014/03/System. png" alt="System" width="71" height="129" data-old-src="data:image/svg+xml, %3Csvg%20xmlns='http://www. org/2000/svg'%20viewBox='0%200%2071%20129'%3E%3C/svg%3E" data-lazy-src="https://creately. png"/>
Pakiet
Pakiet jest kolejnym opcjonalnym elementem, który jest niezwykle przydatny w złożonych wykresach. Podobne do diagramów klas, pakiety są używane do grupowania przypadków użycia. Są one narysowane jak obrazek przedstawiony poniżej.
Wytyczne diagramu przypadków użycia
Chociaż wykresy przypadków użycia mogą być wykorzystywane do różnych celów, istnieją pewne wspólne wytyczne, których należy przestrzegać podczas rysowania przypadków użycia.
Obejmują one standardy nazewnictwa, kierunki strzałek, przypadki użycia, użycie skrzynek systemowych, a także właściwe użycie relacji.
Szczegółowo omówiliśmy te wytyczne w osobnym wpisie na blogu. Więc idź dalej i sprawdź case diagram guidelines.
Relacje w diagramach przypadków użycia
Na diagramie przypadków użycia występuje pięć typów relacji. Oni są
Wszystkie te relacje opisaliśmy w osobnym wpisie na blogu, który zawiera przykłady z obrazkami. W tym poście nie będziemy wchodzić w szczegóły, ale możesz sprawdzić relacje w diagramach przypadków użycia.
Jak utworzyć diagram przypadku użycia
Do tej pory poznałeś obiekty, relacje i wytyczne, które są krytyczne podczas rysowania diagramów przypadków użycia. Wyjaśnię różne procesy na przykładzie systemu bankowego.
Identyfikacja aktorów
Aktorzy są zewnętrznymi podmiotami, które wchodzą w interakcję z twoim systemem. Może to być osoba, inny system lub organizacja. W systemie bankowym, najbardziej oczywistym aktorem jest klient. Inni aktorzy mogą być pracownikami banku lub kasjerami, w zależności od roli, którą starasz się pokazać w przypadku użycia.
Przykładem organizacji zewnętrznej może być organ podatkowy lub bank centralny. Procesor pożyczkowy jest dobrym przykładem zewnętrznego systemu kojarzonego jako aktor.
Identyfikacja przypadków użycia
Teraz nadszedł czas, aby zidentyfikować przypadki użycia. Dobrym sposobem na to jest określenie, czego podmioty potrzebują od systemu. W systemie bankowym klient będzie musiał otworzyć rachunki, wpłacać i wypłacać środki, żądać książeczek czekowych i podobnych funkcji. Tak więc wszystkie te przypadki można uznać za przypadki użycia.
Przypadki użytkowania na najwyższym poziomie powinny zawsze zapewniać pełną funkcjonalność wymaganą przez aktora. W zależności od złożoności systemu można rozszerzyć lub dołączyć przypadki użycia.
Po zidentyfikowaniu aktorów i przypadku użycia na najwyższym poziomie masz podstawową wiedzę o systemie. Teraz możesz go precyzyjnie dostroić i dodać do niego dodatkowe warstwy szczegółów.
Poszukaj wspólnych funkcji do użycia w Uwzględnij
Poszukaj wspólnych funkcji, które mogą być ponownie wykorzystane w całym systemie. Jeśli znajdziesz dwa lub więcej przypadków użycia, które mają wspólne funkcje, możesz wyodrębnić wspólne funkcje i dodać je do osobnego przypadku użycia. Następnie można go połączyć za pomocą relacji include, aby pokazać, że jest zawsze wywoływany podczas wykonywania oryginalnego przypadku użycia. ( zobacz diagram na przykład).
Czy możliwe jest uogólnienie aktorów i przypadków użycia
Mogą istnieć przypadki, w których podmioty są związane z podobnymi przypadkami użycia, a jednocześnie wyzwalają kilka przypadków użycia unikalnych tylko dla nich. W takich przypadkach można uogólnić aktora, aby pokazać dziedziczenie funkcji. Możesz zrobić podobną rzecz również dla przypadku użycia.
Jednym z najlepszych przykładów jest przypadek użycia “Make Payment” w systemie płatności. Można go dalej uogólniać na “Płać kartą kredytową”, “Płać gotówką”, “Płać czekiem” itp. Wszystkie one posiadają atrybuty i funkcjonalność płatności z unikalnymi dla nich scenariuszami.
Funkcje opcjonalne lub dodatkowe
Istnieją pewne funkcje, które są wyzwalane opcjonalnie. W takich przypadkach można skorzystać z rozszerzonej relacji i dołączyć do niej regułę rozszerzenia. W poniższym przykładzie systemu bankowego “Calculate Bonus” jest opcjonalny i wyzwala się tylko wtedy, gdy określony warunek jest spełniony.
Rozszerzenie nie zawsze oznacza, że jest opcjonalne. Czasami przypadek użycia połączony przez rozszerzenie może uzupełniać podstawowy przypadek użycia. Należy pamiętać, że podstawowy przypadek użycia powinien być w stanie samodzielnie wykonywać funkcję, nawet jeśli rozszerzający przypadek użycia nie jest wywoływany.
Przypadek użycia z większością scenariuszy znalezionych w wykresach przypadków użycia
Szablony diagramów przypadków użycia typowych scenariuszy
Szablon przypadku użycia dla systemu ATM
Poszliśmy dalej i stworzyliśmy szablony diagramów przypadków użycia dla niektórych typowych scenariuszy. Chociaż Twój problem lub scenariusz nie będą dokładnie takie, jak ten, możesz użyć ich jako punktu wyjścia. Sprawdź nasze szablony diagramów przypadków użycia.
Pytania dotyczące samouczka dotyczącego diagramów przypadków użycia
Staraliśmy się wyczerpująco opisać wszystko, co musisz wiedzieć o tworzeniu diagramów przypadków użycia. Jeśli masz wątpliwości co do któregoś z rozdziałów lub potrafisz wymyślić sposoby na ulepszenie tego tutorialu, daj nam znać w komentarzach.
Więcej samouczków dotyczących diagramów
Tworzenie przypadków użycia (ang. use case) – technika stosowana w inżynierii oprogramowania w celu opisania wymagań tworzonego systemu informatycznego[1]. Przypadek użycia przedstawia interakcję pomiędzy aktorem (użytkownikiem systemu), który inicjuje zdarzenie oraz samym systemem jako sekwencję prostych kroków.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1986 Ivar Jacobson, informatyk zaangażowany w tworzenie Unified Modeling Language (UML) oraz Rational Unified Process (RUP) opisał technikę do specyfikowania przypadków użycia. Z początku używał określeń: scenariusz użytkowania (usage scenarios) i przypadki użytkowania (usage case).
W latach 90. przypadki użycia stały się powszechnie stosowanym sposobem opisu wymagań funkcjonalnych.
Opis ogólny[edytuj | edytuj kod]
Przypadek użycia powinien:
- opisywać w jaki sposób system powinien być używany przez aktora w celu osiągnięcia konkretnego celu
- być pozbawiony szczegółów dotyczących implementacji oraz interfejsu użytkownika
- opisywać system na właściwym poziomie szczegółowości
Pisanie przypadków użycia[edytuj | edytuj kod]
Poziom szczegółowości[edytuj | edytuj kod]
Alistair Cockburn w swojej książce Writing Effective Use Cases[2] wyróżnia 3 poziomy szczegółowości przypadków użycia:
- nieformalny opis – kilka luźnych zdań ogólnie opisujących przypadek
- formalny opis – kilka paragrafów, podsumowanie
- pełny opis – formalny dokument
Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Zaleca się, aby przypadki użycia posiadały nazwy odpowiadające czynnościom, które opisują. Często zaleca się stosowanie wyrażeń rozpoczynających się od czasownika w formie trybu rozkazującego[3]. Przykładowe nazwy to: „Zarejestruj użytkownika”, „Sprawdź stan konta”.
Ścieżka główna[edytuj | edytuj kod]
Przypadek użycia powinien przedstawiać podstawowy przebieg operacji, tzw. szczęśliwą ścieżkę wydarzeń[4] („basic flow”, „happy flow”).
Przykład:
- System prosi Użytkownika o zalogowanie
- Użytkownik podaje swój numer identyfikacyjny oraz hasło
- System stwierdza poprawność danych
- Użytkownik zostaje zalogowany do systemu
Ścieżki alternatywne[edytuj | edytuj kod]
Przypadki użycia mogą również zawierać dodatkowe informacje, które opisują sytuacje, gdy nie zachodzi ścieżka optymalna[5].
Dla powyższego przykładu:
- 3a. System odrzuca podane dane
- 3a1. Powrót do kroku 1.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Diagram przypadków użycia
- Lista narzędzi UML
- Projektowanie interakcji
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Glosariusz ITIL wraz ze skrótami. s. 152. [dostęp 2020-04-01].
- ↑ Writing Effective Use Cases (Efektywne pisanie przypadków użycia) ISBN 0-201-70225-8.
- ↑ „Podstawowa wiedza do stworzenia diagramu przypadków użycia. ”, portal www. pl. pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. .
- ↑ Tłumaczenie potoczne.
- ↑ „Analiza wymagań” – autor Marek Grochowski.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- usability. gov (ang. )
